Renklerle (veya renk birliktelikleriyle) zihinlere çapa atıp, medya ile pekiştirip, bir sonraki politik veya toplumsal olayda kitlelerden benzer tepkiyi elde edecek şekilde algıyı yönetmenin çok basit olduğuna kanaat getirdim artık. “Basit ama kolay değil” ifadesi tam da bu cümlenin sonu için söylenmiş.

Kolay bir süreç olmasa ve onlarca sene gerektirse gerek, ama gerçekten basit bir psikolojik mekanizma gibi görünüyor. İşin bilmediğim yöntemsel derinliklerine şimdilik sizi de sürüklemeyeyim.

Dürüst olayım; renklerle içiçe bir mesleğe sahip olduğum için bu taktikleri görmeye başlamış değilim. Ne zaman ki takipte olduğum kişiler bu konulara eğildi, bir soru işaretini benim aklıma da düşürdü, işte o zaman çorap söküğü gibi bazı örüntüleri ben de bazen net, bazen flu görebilir oldum.

Bu manipülatif renk tohumlarını eken güçlerle benzer imkanlara sahip olsam (Netflix'im, çizgi film şirketlerim, 80-100 medya kanalım, hükumetler üzerinde etkim vb), neredeyse kemikleşmiş bu renk birlikteliklerinin antidotları üzerine bir ömür harcayabilirdim.

Şimdilik elimden tek gelen, zihinlere bir şüphe düşürmek suretiyle farkındalık yaratmaya çalışmak olabilir. Sunulan haberleri, kamu spotlarını, yetkililerin giyimlerini renk gözüyle de incelemenizi, “özellikle yadırgadığınız” veya “sıklıkla gördüğünüz renkleri” hatırınızda tutmaya çalışmanızı çok öneririm.

Bu önerimin, renkle irtibatlandırılmış bir “antipati veya sempatiyi” devredışı bırakarak, tarafsız bir bakışla “sunulan” veya “tezgahlanan” olayları değerlendirmeye katkısı olursa ne mutlu bana!

Yorumsuz olarak paylaşmayı uygun buluyorum:

ANCHORING VIA COLORS

I am now convinced that it is very simple to anchor the minds with colors (or color pairs), reinforce the anchor via the media, and manage the perception in such a way that the next political or social event will elicit a similar reaction from the masses. What a to-the-point phrase is “simple but not easy”!

It should not be an easy process and it should require decades, but it seems to be a really simple psychological mechanism. I won’t drag you into the methodological depths that I don’t know.

Let me be honest; I did not start to see these tactics because I have a profession that is intimately involved with colors. When the people I follow focused on these issues and raised a question mark in my mind, that’s when I started to see some patterns, some of the times clear and some blurred.

If I had the same opportunities as the forces planting these manipulative color seeds (a Netflix of my own, cartoon companies, 80-100 media channels, influence on governments, etc.), I could spend a lifetime on antidotes to these almost ossified color associations.

For now, all I can do is try to raise awareness by casting doubt in minds. I highly recommend that you also examine the news, public service announcements, and the clothing of officials through the lens of color, and try to keep in mind the colors that you find “particularly strange” or “frequently see”.

I will be happy if this suggestion of mine contributes to evaluating the events “presented” or “staged” from an objective point of view, leaving aside the prejudice which most probably is already and subconsciously associated with color!